لغت درس اول و دوم میخواستم و همچنین ستایش معنی شعر صورتگر ماهر را لطف کنین بگین لطفا کامل جواب بدین نه ناقص

ستایش طلعت: چهره .کریم : بخشنده. بخت: شانس . کنه : پایان و حقیقت چیزی . جلال: بزرگوآری . منتها: آخر . تامل: اندیشه .محال: غیر ممکن ماورا: پشت سر. پوزش پذیر: قبول کننده عذر زینت: زیبایی زیور آلات . دست گیر: کمک کننده . مرغ: پرنده. متفق: متحد. ماهیت: حقیقت ذات. بصر: بینایی. جمال: زیبایی. صفا: پاکی . الهیت: خدایی . مور: مورچه درس اول خشت : آجر . نیت: قصد عزم‌. ریا: دورویی . برج: بنا یا ساختمان بلند. دلگیر: ناراحت . طنین: صدا توفنده: پرخروش. بوریا: حصیر درس دوم خالق: آفریننده. خزان: پاییز. عظمت: بزرگی . زرناب: طلای خالص . همتا: همانند. چونان: مانند . انباشته : پر. جلوه: زیبایی ظاهر. پرتو: روشنایی . جثه: بدن پیکر . حدقه : کاسه چشم . پندار: خیال گمان. صورتگر ماهر ۱به راستی که هیچکس نمی داند در فصل بهار این همه زیبایی و نقش و نگار از کجا پیدا شده است ۲عقل انسان شگفت زده می ماند که چگونه از خاک تیره و سرد و بی روح این همه گل زیبا ودل پسند می روید ۳چرا از خودت نمی پرسی این همه شکل و تصویر از کجا پیدا می شود ۴رعدو برق آسمان از اشتیاق دیدار چه کسی این گونه قهقهه می زند و ابر از غم دوری چ