دوستان میشه هر چه زود تر انشا درباره ی نامه ای به زریبار رو برام بفرستید معرکه میدم

برای اهل مریوان، زریبار دریاچه‌ای افسانه‌ای است که به علت خودجوش بودنش حامل داستان‌های بسیاری است. گنجی که وجودش عاملی شده تا شهر مریوان از زنده‌ترین شهرهای کوردستان باشد. مردم تا پاسی از شب بیدارند؛ از ماهی گیران گرفته تا کشاورزان و حتی حیوانات و پرندگان. دریاچه روزی رسان عده‌ی بسیاری است. دورتادور دریاچه مملو از کسانی است که فراغت تماشاچیان زریبار را فراهم می‌کنند. کسانی که روزی‌شان را دریاچه تأمین کرده است. آن سوی زریبار اما مقبره‌ای بی‌نشان است که مردم مریوان آن را به قبر درویش می‌شناسند. بومیان مریوان معتقدند در سالیان بسیار دور، پیش از آنکه مریوانی وجود داشته باشد، در محل دریاچه شهری بوده با حاکمی ستمگر که سربازانش روزی به درویشی که به همراه همسرش از شهر عبور می‌کند حمله کرده و همسرش را مورد آزار قرار می‌دهند. در صورت تمایل معرکه بدهید 🙏💙

لطفا معرکه بدههه :) زَريوار (زَريبار)، درياچه اى دائم با آب شيرين، در استان كردستان، در مغرب ايران. اين درياچه در سه كيلومترى شمال غربى شهر مريوان واقع است. زريوار، كه در منابع دوره قاجار زره بار و زربار نيز ضبط شده، در كردى به معناى درياچه و زمينِ زيرآب رفته است. معناى دوم آن احتمالا برگرفته از اين باور عاميانه است كه شهر نفرين شده سدوم در زير اين درياچه مدفون است (← وقايع نگار كردستانى، ص ۶۳؛ سنندجى، ص ۵۹؛ نيز ← مردوخ، ذيل مادّه). درياچه زريوار، كه به علت زيست بوم ويژه اش تالاب نيز خوانده شده، در حدود سه كيلومترى شمال غربى شهر مريوان و حدود ۲۵ كيلومترى مرز عراق واقع است (بديعى، ج ۱، ص ۱۴۱؛ بهروزى راد، ص ۴۸۴ـ۴۸۵؛ نيز ← نقشه جمهورى اسلامى ايران). اين درياچه در ارتفاع ۲۸۵،۱ مترى از سطح دريا در حوضه آبريز خليج فارس قرار دارد.